Going around in circles

Ragnarok schudde met zijn robuuste kop. Zijn lange manen wapperden heen en weer, terwijl de wind erdoorheen joeg en het simpelweg enkele seconden later weer in de war lag. In een ruime pas stapte de ruim twee meter grote Shire over de witte stranden van Tandorin. Het was eb, dus je had genoeg ruimte op de grote stranden. Toch stapte Ragnarok dichtbij de imposante rotsmuur die de lage stranden en de hooglanden van Tandorin scheidden. Enkele meeuwen en andere zeevogels nestelden in holtes in de rotsmuren en met hun schelle gekwetter probeerde ze de Shire weg te jagen bij hun dierbare nesten.
Ragnarok slenterde voort, ploeterend door het mulle zand. Hij kende Tandorin op zijn duimpje. Elke grot, elke verborgen rotsspleet, elk geheim. Het belangrijkste geheim en die besloot hij alleen met de paarden uit zijn rang te delen. Sommigen noemden hem egoïstisch, anderen verachten hem, maar het was zijn keuze en daar stond hij achter. Hij wilde niet dat het geheim in verkeerde hoeven viel.
De Shire merkte dat er een verandering kwam in zijn gebied. Hij spitste zijn oren en draaiden ze naar voren. Er was duidelijk een ander paard in zijn gebied, hij was benieuwd wie en of het een vreemdeling of een vriend was.

OOC: Flut maar voor Legolas!